Το «κύκνειο άσμα» ενός μύθου

Στο κατά πάσα πιθανότητα τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο του ο Ρονάλντο μας δίνει μια τρομερή τελευταία παράσταση.

Αυτό δεν είναι ένα τυχαίο Παγκόσμιο Κύπελλο για τον Ρονάλντο. Ξεχάστε για μια στιγμή την λύση της συνεργασίας του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που φαίνεται να έχει τελειώσει την καριέρα του και στο ελίτ επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αντίθετα, εστιάστε μόνο σε αυτό που έχει συμβεί μόλις από την έναρξη αυτού του τουρνουά.

Από τότε που κέρδισε και μετέτρεψε ένα εξαιρετικά αμφίβολο πέναλτι στο εναρκτήριο παιχνίδι της Πορτογαλίας, ισχυρίστηκε ότι πέτυχε ένα γκολ που δεν άγγιξε καν τη μπάλα, αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο στη νίκη της Πορτογαλίας και, ως αποτέλεσμα αυτού του ξεσπάσματος, τώρα απομακρύνθηκε από την αρχική ενδεκάδα, μια απόφαση που προανήγγειλε μια νίκη με 6-1 και αναμφισβήτητα την καλύτερη εμφάνιση της ομάδας στο Κατάρ.

Ο πιο δημοφιλής, διάσημος και εμπορεύσιμος ποδοσφαιριστής στον κόσμο που βρίσκεται σήμερα χωρίς ομάδα, βρίσκεται αναμφισβήτητα στο χαμηλότερο σημείο της καριέρας του – μια καριέρα που άπαντες θα μπορούσαν μόνο να ονειρευτούν, που έχει επαναπροσδιορίσει τι σημαίνει να είσαι επιτυχημένος σε αυτό το άθλημα, που έχει αναδιαμορφώσει το ίδιο το άθλημα στην πορεία. Τι γίνεται τώρα για έναν παίκτη που τα έχει σχεδόν όλα; Τι μέλλει γενέσθαι για τον άνθρωπο που φαίνεται έτοιμος να τα χάσει όλα; Λοιπόν, ένας προημιτελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου, ίσως.

«Ίσως» να είναι η λειτουργική λέξη. Θα παίξει καν; Ο Γκονσάλο Ράμος έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να διασφαλίσει ότι ο Ρονάλντο δεν θα κερδίσει αμέσως τη θέση του στο παιχνίδι κόντρα στο Μαρόκο. Ο επιθετικός της Μπενφίκα σίγουρα πρέπει να διατηρήσει τη θέση του μετά από αυτή την εμφάνιση. «Ο Γκονσάλο έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά», δήλωσε ο προπονητής Φερνάντο Σάντος. «Είναι πολύ δυναμικός. Αυτή είναι η παρατήρηση που έκανα και αυτό κατέληξε να μας δείξει».

Η κίνηση του Ράμος μακριά από την μπάλα όταν η Πορτογαλία είχε την κατοχή και η προθυμία του να κυνηγήσει τους παίκτες της Ελβετίας όταν η ομάδα δεν είχε τη μπάλα, δεν θα μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη αντίθεση με την πιο σταθερή, στατική ερμηνεία του Ρονάλντο για τον ρόλο ενός σέντερ φορ. Προσφέροντας διαφορετικές οπτικές γωνίες για να βρουν οι Ζοάο Φέλιξ, Μπρούνο Φερνάντες και Μπερνάρντο Σίλβα, ο Ράμος έφερε μια εντελώς νέα διάσταση στο παιχνίδι της Πορτογαλίας.

Όταν ο Σάντος ρωτήθηκε για την προοπτική να κερδίσει ξανά τη θέση του ο Ρονάλντο, ήταν προβλέψιμα αδέσμευτος. «Όλοι οι παίκτες που είναι μαζί μου μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αν δεν είναι στην αρχική 11άδα μπορούν να παίξουν αργότερα», είπε.

Αλλά αυτός είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Ρονάλντο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εξέχουσα προσωπικότητα που εξακολουθεί να εργάζεται στο ποδόσφαιρο και ο οποίος εξακολουθεί να περιγράφει τη σχέση τους ως «πολύ στενή». Ο Σάντος υποσχέθηκε ότι το συναίσθημα δεν έπαιξε και δεν θα παίξει ρόλο στις αποφάσεις του. «Ο Ρονάλντο και εγώ δεν παρερμηνεύουμε ποτέ την ανθρώπινη και προσωπική πτυχή με εκείνη του προπονητή και του παίκτη», είπε.

Ο Σάντος μπορεί να δημοσιοποίησε τη δυσαρέσκειά του για το ξέσπασμα του Ρονάλντο εναντίον της Νότιας Κορέας, αλλά αυτό είναι κάτι που έχει τελειώσει και λυθεί, επέμεινε. «Είναι επίσης σημαντικό να δούμε το παράδειγμα της ιστορίας αυτού του παίκτη. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και ως εκ τούτου το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μπούμε συλλογικά». Φαίνεται ότι ακόμη και από εδώ, υπάρχει μια πιθανή διαδρομή επιστροφής στην αρχική ενδεκάδα.

Σε μια βραδιά πλούσια σε συμβολισμούς και σημασία, όπου οι ιστορίες έγραφαν αποτελεσματικά, η μόνη ιδιορρυθμία ήταν η αντίδραση του Ρονάλντο σε κάθε γκολ – ειδικά τα πέντε που σημειώθηκαν ενώ ήταν ακόμα στον πάγκο των αναπληρωματικών. Αντί να κοιτάζει θορυβώδης και πετρώδης, ο Ρονάλντο χαμογέλασε, χειροκρότησε και μάλιστα πανηγύρισε μερικά από τα έξι χτυπήματα. Έπαιξε το ρόλο του τέλειου συμπαίκτη, δείχνοντας τίποτα από τα μικροπράγματα που πολλοί θα περίμεναν. Ήταν η μοναδική πτυχή της βραδιάς που δεν ταίριαζε απόλυτα στην προσυμπληρωμένη αφήγηση.

Και αν αυτό έμοιαζε εκτός χαρακτήρα, τότε η καλύτερη εξήγηση για το γιατί ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο είναι ίσως η απλούστερη. Ο Ρονάλντο είναι έξυπνος. Η περηφάνια του μπορεί να είναι μεγάλη, το ίδιο και η αίσθηση της αυτοεκτίμησής του, αλλά και οι δύο είναι αρκετά μεγάλοι για να πάρουν ένα χτύπημα στην υπηρεσία κάτι ακόμα μεγαλύτερου. Θα γνωρίζει πολύ καλά ότι απέχει πλέον δύο παιχνίδια από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ανατίναξη της καριέρας του στη Γιουνάιτεντ του κόστισε την ευκαιρία να εμφανιστεί στον γύρο των πλέι οφ του Europa League. Κάτι ανάλογο σε διεθνές επίπεδο θα του στερούσε το παιχνίδι στην κορυφή του αθλήματος.

Και έτσι χειροκροτούσε, έκανε cheerleading, ουσιαστικά έκανε σπριντ στη μικτή ζώνη μετά τον αγώνα, αρνούμενος την ευκαιρία να χτυπήσει τους υπεύθυνους για μια από τις μεγαλύτερες αγανακτήσεις της διεθνούς καριέρας του. Αν πρέπει να τα κάνει όλα αυτά για να έχει την ευκαιρία να παίξει στη σκηνή όπου πιστεύει ότι ανήκει ακόμα, σε ένα παιχνίδι στο οποίο πιστεύει ότι είναι προορισμένος να παίξει, τότε ας είναι. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο που έχει ο Ρονάλντο και δεν έχει τελειώσει ακόμα.