Οι αναμνήσεις από το φαινόμενο, το ραδιοφωνάκι και οι Άγγλοι στη Σκιάθο

Το φετινό Μουντιάλ θα είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Στη σκιά όσων έχουν γίνει ήδη και με το μυαλό όλων στην επιρροή που θα έχει η ζέστη του Κατάρ.

Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1989, οκτώ Μουντιάλ έχουν διεξαχθεί όσο βρίσκομαι σε αυτόν τον πλανήτη. Προφανώς τα πρώτα τρία δεν τα θυμάμαι (1990,1994,1998) καθώς ήμουν από παιδάκι μηνών έως παιδάκι στις αρχές του δημοτικού. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ποτέ δεν υποστήριζα μια ξένη Εθνική ομάδα. Κάποιες με ενθουσίαζαν με το ποδόσφαιρο που έπαιζαν, άλλες με την μαχητικότητά τους. Βέβαια όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο σίγουρα δεν περιμένετε να διαβάσετε μια unpopular opinion που λένε και στο χωριό μου. Μια τέτοια όμως έχω να σας πω. Για την ακρίβεια, αναδρομή στο παρελθόν.

Μιας και το Μουντιάλ του 2022 πλησιάζει, είναι η πρώτη φορά που δεν αισθάνομαι ανυπομονησία για αυτή τη διοργάνωση. Θέλετε όσα έχουν συμβεί και οι σκιές που υπάρχουν με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους θανάτους εργατών και όλα τα γύρω γύρω που έχουν φέρει οπαδούς πολλών ομάδων να μποϊκοτάρουν τη διοργάνωση; Προφανώς και θα το παρακολουθήσω, κυρίως λόγω επαγγελματικής ιδιότητας, αλλά και λόγω της ανάγκης μου να δω πόσο διαφορετικό θα είναι το φετινό Μουντιάλ, το πρώτο που γίνεται εν μέσω της σεζόν στην Ευρώπη.

Πηγαίνοντας πίσω στο παρελθόν, στην παιδική μου ηλικία, το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που θυμάμαι είναι αυτό του 2002, στη συνδιοργάνωση Ν.Κορέας και Ιαπωνίας. Στα 12 μου αυτό που με έκανε εντύπωση από εκείνη τη διοργάνωση είναι οι πολλές εκπλήξεις. Η Γαλλία έμεινε εκτός από τους ομίλους, τερματίζοντας στην τελευταία θέση πίσω από Δανία, Σενεγάλη και Ουρουγουάη, ενώ η Αργεντινή αποκλείστηκε και αυτή από τη φάση των ομίλων, μένοντας στην 3^η θέση πίσω από Σουηδία και Αγγλία. Επίσης, αξιοσημείωτη και αξιοπρόσεκτη ήταν η πορεία της Νοτίου Κορέας μέχρι τα ημιτελικά. Πολλά πράγματα δεν θυμάμαι από εκείνο το Μουντιάλ, όμως θυμάμαι αρκετά μεγάλα ονόματα που θαύμαζα να αγωνίζονται. Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, Μπάλακ, Όουεν, Τσάβι, Μοριέντες, Ορτέγκα, Μπατιστούτα, Βερόν. Αυτοί είναι μερικοί από αυτούς που θυμάμαι. Τα παιχνίδια δεν τα θυμάμαι ιδιαίτερα, αλλά θυμάμαι πως στον τελικό κέρδισε η Βραζιλία τη Γερμανία με 2-0 και ο Ρονάλντο (όχι ο Κριστιάνο, το φαινόμενο) πέτυχε δύο γκολ μέσα σε 12 λεπτά.

Τέσσερα χρόνια αργότερα το Μουντιάλ διεξήχθη στη Γερμανία. Σε ηλικία 16 ετών το θυμάμαι περισσότερο. Βέβαια πολλοί θα θυμάστε την κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι στην παράταση. Εγώ αυτό δεν το θυμάμαι καθώς ήμουν κατασκήνωση ως ομαδάρχης και δεν μπόρεσα να δω τον τελικό. Θυμάμαι να έχουμε βάλει το ραδιοφωνάκι (millenials ξέρετε τι είναι αυτό; ) και να ακούμε τον αγώνα αλλά και τις εκτελέσεις πέναλτι. Πολλοί κατασκηνωτές μου πανηγύριζαν στα μουλωχτά γιατί είχε περάσει η ώρα και κανονικά έπρεπε να κοιμούνται. Ως ποδοσφαιρόφιλος δεν μπορούσα να τους αφήσω χωρίς καθόλου ενημέρωση. Επίσης, θυμάμαι από αυτά που διάβαζα από τις εφημερίδες το εξαιρετικό τουρνουά που έκανε ο Κλόζε πετυχαίνοντας 5 γκολ και βγήκε πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση. Από άλλους παίκτες, θυμάμαι έντονα τα ονόματα των Σάντα Κρουζ, Φίγκο, Παουλέτα, Νέστα, Ντελ Πιέρο, Ερνάν Κρέσπο, Σαβιόλα.

Boost νίκης στο Pamestoixima.gr: Για όσους θέλουν πιο πολλά!

Έντεκα Ιουνίου έως έντεκα Ιουλίου 2010. Το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Ήμουν φοιτητής και είδα περισσότερα παιχνίδια από τα δύο προηγούμενα. To συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν ξεχωριστό γιατί συμμετείχε η Εθνικής Ελλάδας ενώ το θυμάμαι και για τις βουβουζέλες που μας έπαιρναν τα αυτιά σε κάθε παιχνίδι της διοργανώτριας. Σπούδαζα στην Καστοριά και θυμάμαι πως οι καφετέριες στην πόλη ήταν γεμάτες (όπως είναι λογικό) στους αγώνες της Εθνικής μας. Το παιχνίδι που θυμάμαι περισσότερο είναι η νίκη με 2-1 επί της Νιγηρίας και ιδιαιτέρως το γκολ του Σαλπιγγίδη. Από τη διοργάνωση πλην Ελλάδας, θυμάμαι την πορεία της Ουρουγουάης που έφτασε στα ημιτελικά και τελικά τερμάτισε στην 4^η θέση.

To Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 έγινε στη Βραζιλία. Μιας άκρως ποδοσφαιρική χώρα, μια χώρα που ζει για το ποδόσφαιρο. Η συγκεκριμένη διοργάνωση ήταν ξεχωριστή καθώς η Ελλάδα ήταν για 2^η διαδοχική φορά στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης και ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Εγώ μόλις είχα απολυθεί από τον στρατό και θυμάμαι έντονα την πιο δύσκολη μέρα για την Εθνική μας. Τον αποκλεισμό στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα με 5-3. Οδυνηρός αποκλεισμός αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Επίσης, θυμάμαι έντονα τον ημιτελικό Βραζιλία-Γερμανία και τον διασυρμό των Βραζιλιάνων μέσα στο σπίτι τους. Ισως είναι ένα από τα λίγα Παγκόσμια Κύπελλα που κάποιος θυμάται πιο εύκολα έναν ημιτελικό παρά τον τελικό.

To τελευταίο Μουντιάλ είναι αυτό του 2018 στη Ρωσία. Νομίζω πως λόγω επαγγελματικής ιδιότητας είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο είδα τα περισσότερα παιχνίδια. Έχασα λίγους αγώνες από τη φάση των ομίλων, κυρίως αυτά που ήταν την ίδια ώρα για την 3^η αγωνιστική. Είναι μια διοργάνωση που την θυμάμαι για τα υπέροχα γήπεδα που έκαναν οι Ρώσοι, για τη σπουδαία Γαλλία που έφτασε στην κορυφή (και με πλήρωσε στοιχηματικά) αλλά και τον τεράστιο Λούκα Μόντριτς που ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο τελικός στο «Λουζνίκι» της Μόσχας ήταν από τους κορυφαίους που έχω δει, με έξι γκολ (Γαλλία-Κροατία 4-2). Η πιο ξεχωριστή ανάμνηση όμως από το Μουντιάλ ήταν άλλη. 3 Ιουλίου 2018. Φάση των 16. Κολομβία εναντίον Αγγλίας. Βρίσκομαι στη Σκιάθο για ολιγοήμερες διακοπές και την ώρα του αγώνα βρίσκομαι σε μια ταβέρνα στις Αχλαδιές, η οποία είναι γεμάτη από Άγγλους τουρίστες. Το παιχνίδι έρχεται ισόπαλο 1-1 στην κανονική διάρκεια, πηγαίνει στην παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι. Τελικά οι Άγγλοι πήραν την πρόκριση στα προημιτελικά με 5-3 στα πέναλτι. Το ξεχωριστό είναι ο τρόπος που παρακολουθούσαν οι Άγγλοι τουρίστες τον αγώνα. Ζευγάρια μεγάλης ηλικίας ζούσαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο το παιχνίδι, προσεύχονταν ή έκαναν «ξόρκια» για να χάσει ο Μπάκα το τελευταίο πέναλτι (που τελικά το έχασε) και πανηγύρισαν έξαλλα την πρόκριση των «τριών λιονταριών».

Όπως προείπα, το φετινό Μουντιάλ θα είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Στη σκιά όσων έχουν γίνει ήδη και με το μυαλό όλων στην επιρροή που θα έχει η ζέστη του Κατάρ στους παίκτες αλλά και το τι θα συμβεί στη συνέχεια της σεζόν και πόσο οι ομάδες θα επηρεαστούν από τη συμμετοχή των παικτών τους στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση στον κόσμο. Ας ελπίσουμε να δούμε ωραία μπαλίτσα τουλάχιστον.