Ένα πέναλτι, ένας Αυστριακός και η χρυσή γενιά των Socceroos

Socceroos

Ο John Aloisi φορούσε τη φανέλα με το #15 όταν έστειλε τους Socceroos στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006.

Αν ξέρεις, ξέρεις. Για πολλούς, μπορεί να φαινόταν σαν ένας ακόμη οπαδός των Socceroos ακριβώς πίσω από το γκολ, που προσπαθούσε να επηρεάσει τον Περουβιανό που επρόκειτο να χτυπήσει το πέναλτι. Αλλά αυτό το χρυσοπράσινο μπλουζάκι me to #15 που κυματίζει ο μυστηριώδης άντρας πίσω από το στόχο, έχει ιδιαίτερη σημασία για το αυστραλιανό ποδόσφαιρο.

Ήταν ένας μοναδικός φόρος τιμής στη Χρυσή Γενιά των Socceroos… και μια έμπνευση για τη νέα γενιά που πηγαίνει τώρα στο πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αυστραλίας στη σειρά. Σχεδόν πριν από 17 χρόνια, η φανέλα φορέθηκε από τον Τζον Αλοΐσι, καθώς πήρε τη θέση του στο do-or-die πέναλτι εναντίον της Ουρουγουάης ένα βράδυ του Νοεμβρίου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Σίδνεϊ το 2005. Λίγα λεπτά αργότερα, 32 ολόκληρα χρόνια πόνου από το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αυστραλίας το 1974 κατέληξαν σε μια έκρηξη χαράς. Ο Αλοΐσι έσκισε το θρυλικό #15, κουνώντας το μανιωδώς στον αέρα καθώς έτρεχε προς τους οπαδούς και τους συμπαίκτες του με χαρά. Η εικόνα αυτή είναι χαραγμένη στις μνήμες των Αυστραλών.

Καθώς ξημέρωνε πάνω από την Αυστραλία το πρωί της Τρίτης, αυτός ο ένας οπαδός στο στάδιο της Ντόχα φρόντισε να μην ξεχαστεί η στιγμή του 2005 το 2022. Σε ένα εμπνευσμένο call back για τους Αυστραλούς, ο μυστηριώδης άντρας ανέμισε προκλητικά τη φανέλα με το #15 στο πρόσωπο του Περουβιανού Άλεξ Βαλέρα, καθώς έτρεχε προς την μπάλα. Ο μοναδικός «χορός» τύπου Wiggles του αναπληρωτή τερματοφύλακα Ρέντμεϊν στη γραμμή του τέρματος έκανε τα μαγικά του, καθώς ο Βαλέρα αστόχησε.

Σε ολόκληρη την Αυστραλία, οι οπαδοί το γιόρτασαν σαν να ήταν το 2005 και πάλι, με ανακούφιση μετά από μια βασανιστική προκριματική εκστρατεία, που παίχτηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένο έδαφος. Μπορεί να ήταν το πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο στη σειρά για το οποίο έχουν προκριθεί οι Socceroos – αλλά το σοκ και η χαρά ήταν ίσως τα μεγαλύτερα από το 2005.

Στη Ντόχα, ένας θαυμαστής το ήξερε. Ένας θαυμαστής πίστευε. Κατάλαβε. Και ήταν εκεί γι’ αυτό… Απίστευτα, μπορεί τώρα να αποκαλυφθεί ότι ο υπεράνθρωπος Socceroos δεν είναι καν Αυστραλός – και είναι στην πραγματικότητα Αυστριακός, ο Τομπάιας Όρτνερ, ο οποίος ζει στη Βασιλεία της Ελβετίας. Μάλιστα το πρώτο παιχνίδι που παρακολούθησε ήταν το 2012, ένα φιλικό των Αυστραλών εναντίον της Σκωτίας στο Εδιμβούργο.

Αποκάλυψε ότι έχει αδυναμία στο Socceroos αφού ερωτεύτηκε τη χώρα και μια γυναίκα από το Μπρισμπέιν πριν από περισσότερα από δέκα χρόνια. «Δεν έχω διαβατήριο Αυστραλού, αλλά η καρδιά μου είναι πράσινη και χρυσή», δήλωσε ο Όρτνερ, 34 ετών, στην Daily Mail Australia. «Ταξίδεψα στην Αυστραλία για πρώτη φορά στο Οζ το 2010 για τρεις εβδομάδες και το αγάπησα τόσο πολύ που επέστρεψα και έμεινα στο Μπρισμπέιν για εννέα μήνες το 2011. Λατρεύω το ποδόσφαιρο και η αγάπη μου για τη χώρα έκανε να αρχίσει να ζητωκραυγάζει για το Socceroo».

Ο Τομπάιας Όρτνερ πέταξε στη Ντόχα του Κατάρ για τον κρίσιμο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αυστραλίας εναντίον του Περού το πρωί της Τρίτης. Αν και η σχέση με τη φίλη του δεν κράτησε, η ερωτική του σχέση με τη χώρα και την εθνική ομάδα της Αυστραλίας επιβιώνει ισχυρότερη από ποτέ.

«Τι μ’ αρέσει στους Socceroos? Οι παίκτες και το προσωπικό είναι προσγειωμένοι άνθρωποι», πρόσθεσε. Μερικές φορές μπορείς να κουβεντιάσουμε, να πούμε ένα γεια, να βγάλουμε μια φωτογραφία». Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, τα απλά πράγματα.

Αλλά παραδέχτηκε: «Αισθάνομαι αμήχανα μερικές φορές επειδή δεν είμαι καν Αυστραλός. Οι άνθρωποι μπορούν να πουν εύκολα, καθώς δεν έχω την προφορά! Όταν ταξιδεύω και συναντώ Αυστραλούς, συνήθως πρέπει να εξηγήσω την ιστορία μου».

Όπως αποκάλυψε ότι ήταν απλά μια ιδιορρυθμία της μοίρας και της τύχης που πήρε τη φανέλα του Αλοΐσι μαζί του στο παιχνίδι στη Ντόχα την Τρίτη. «Το αγόρασα στο διαδίκτυο πέρυσι και δεν ξέρω πραγματικά γιατί πήρα αυτό μαζί μου», είπε. «Ίσως οι αναμνήσεις του παιχνιδιού του 2005 αν και δεν παρευρέθηκα και δεν υποστήριζα τους Socceroos εκείνη την εποχή. Μου ήρθε στο μυαλό ότι το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι τόσο δύσκολο όσο η Ουρουγουάη το 2005 και μπορεί να πάει σε πέναλτι». Και πρόσθεσε: «Ο φίλος μου πήρε τα εισιτήρια στο τμήμα πίσω από το τέρμα και όταν είδα ότι τα πέναλτι θα γίνουν μπροστά μας, απλά τοποθετήθηκα πίσω από το γκολ.

«Πήραμε το αποτέλεσμα που θέλαμε και πήρα μια ανεπιθύμητη στιγμή της φήμης. Είναι φανταστικό… αλλά σίγουρα δεν περίμενα τα απίστευτα σχόλια.

«Είμαι πολύ τυχερός που το αποτέλεσμα εξελίχθηκε έτσι, καθώς είπα στον κόσμο ότι θα κερδίζουμε στα πέναλτι!»

Ιστορίες Μουντιάλ: Ηγέτες, αποτυχίες, θρίαμβοι και δάκρυα στο mountial.gr