Η… προσμονή των παιδικών μας χρόνων!

Κυριακή 07 Ιουλίου 1974. Ο μικρός Νίκος παίζει ανέμελος με τους φίλους του στην αυλή του σπιτιού του.

Για έναν… αδιευκρίνιστο λόγο μπαίνει για λίγο στο σαλόνι όπου οι καλεσμένοι βλέπουν τηλεόραση. Το βλέμμα του πιτσιρικά πέφτει σε έναν τύπο με λευκή φανέλα που σηκώνει ένα… γυαλιστερό πράγμα. «Μπαμπά τι βλέπετε; Ποιοι έπαιζαν;» Ο πατέρας του απαντά: «Ποδόσφαιρο! Ο αγώνας τελείωσε, η Δυτική Γερμανία νίκησε την Ολλανδία και πήρε το Μουντιάλ!»

Ήταν η πρώτη μου ποδοσφαιρική εικόνα! Η πρώτη γνωριμία με τη μαγεία του παγκοσμίου κυπέλλου! Ο τύπος με τη λευκή φανέλα που σήκωνε το κύπελλο ξυπνώντας την παιδική μου περιέργεια ήταν ο θρυλικός Φραντς Μπέκενμπαουερ! Ο αρχηγός της καλύτερης Γερμανικής ομάδας που γνώρισε ο πλανήτης.  Τέσσερα χρόνια μετά από εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα, ακολούθησαν οι …τσακωμοί με φίλους και συμμαθητές στις αλάνες της γειτονιάς! «Η Βραζιλία είναι η καλύτερη!»  «Τι λέτε ρε σεις, η Δυτική Γερμανία δεν παίζεται!» «Αφήστε το παιδιά, η Ολλανδία θα το πάρει φέτος!» και πολλά τέτοια!

Είχε έρθει η ώρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή από το οποίο διατήρησα και τις πρώτες αγωνιστικές αναμνήσεις: Η τρομερή Βραζιλία που έπαιξε μπαλάρα κόντρα στο Περού του Τεόφιλο Κουμπίγιας, η Δυτική Γερμανία των Ρουμενίγκε, Χάνζι Μίλερ που έριξε ‘‘εξάρα‘‘ στο Μεξικό στους ομίλους αλλά μετά απογοήτευσε, η «φαντεζί» αλλά και δυναμική Αργεντινή των «μαλλιάδων» Κέμπες, Λούκε, Ταραντίνι και φυσικά την Ολλανδία των Κρολ, Ρένσεμπρινκ, Ρεπ και αδερφών Φαν ντε Κέρκοφ την οποία υποστήριζαν σχεδόν όλοι οι …μπαμπάδες της εποχής αφού την είχαν αγαπήσει το ’74 για το ελκυστικό και πρωτοποριακό ποδόσφαιρο που πρόσφερε χάνοντας όμως κύπελλο από τους οικοδεσπότες Δυτικογερμανούς!

Και το 1982 ήρθε ο …έρωτας! Σκουάντρα Ατζούρα! Η ομάδα που γκρέμισε το μύθο της… ανίκητης Βραζιλίας! Η Ιταλία του Εντσο Μπεαρζότ και των Ρόσι, Κόντι, Ταρντέλι, Τζοφ κατέκτησε το πιο ωραίο Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό που απόλαυσα στο ξεκίνημα της εφηβείας μου όσο κανένα άλλο στη ζωή μου! Η διοργάνωση που μου έβαλε στην καρδιά τη φλόγα και την επιθυμία να γίνω ποδοσφαιριστής, να μοιάσω στον Μπόνιεκ, τον Ζίκο, τον Πλατινί, τον Ρόσι! Για τη γενιά μας το Μουντιάλ ήταν κάτι σαν σίριαλ που κάθε τέσσερα χρόνια περιμέναμε με ανυπομονησία το επόμενο πακέτο επεισοδίων έχοντας ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό τις μνήμες από το …προηγούμενο! Η πιο γλυκιά προσμονή τεσσάρων ετών που μπορώ να θυμηθώ! Τότε που στο γηπεδάκι της γειτονιάς αναπαριστούσαμε αγώνες και ομάδες από τις οποίες είχαμε παραστάσεις μόλις …τέσσερα χρόνια πριν!

Σε εκείνα τα …φανταστικά ματς ο Ρένσεμπρινκ έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα αντί για το δοκάρι στις καθυστερήσεις του τελικού του ’78 ή ο Μπάτζιο δεν έχανε το περίφημο πέναλτι το ’94 στην Πασαντίνα κλπ. Πέρα από ομάδες, προπονητές, γκολ,  διασταυρώσεις ημιτελικών, φάσεις, συστήματα, τακτικές, το μουντιάλ είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο συνδεδεμένο με τα παιδικά μας χρόνια, με τις αναμνήσεις της πιο ευαίσθητης εποχής της ζωής μας. Το Νοέμβριο έρχεται το πρώτο χειμερινό (!) Μουντιάλ της ιστορίας στο …πολυσυζητημένο Κατάρ, αυτό δεν εμποδίζει ωστόσο σε τίποτα τη γενιά φιλάθλων που έρχεται να δημιουργήσει τις δικές της καινούργιες Μουντιαλικές αναμνήσεις. Υπομονή… λίγους μήνες μόνο!

Οι αποδόσεις που θες για το Μουντιάλ 2022 είναι στο Pamestoixima.gr.