Αλέξ Βιγιαπλάν: Από αρχηγός της Γαλλίας, δοσίλογος των Ναζί

Εννέα χρόνια πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαμε την έναρξη του Μουντιάλ. Το 1930, στην Ουρουγουάη λαμβάνει χώρα το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου παίρνει μέρος και η Γαλλία. Οι «Τρικολόρ» ήταν μια από τις ελάχιστες ομάδες που ταξίδεψαν ως τη Λατινική Αμερική, σε ένα δύσκολο ταξίδι (με πλοίο) που κράτησε σχεδόν… δύο μήνες.

Αρχηγός των Γάλλων ήταν ο 25χρονος τότε Αλέξ Βιγιαπλάν που αγωνιζόταν στη Ρασίνγκ Παρί, ένα από τα πιο ιστορικά γαλλικά σωματεία. Ο Βιγιαπλάν, γεννήθηκε στο Κονσταντίν της Αλγερίας το 1905. Η Βορειοαφρικάνικη χώρα, ούσα αποικία της Γαλλίας, έχρισε το Βιγιαπλάν, αυτομάτως, τον πρώτο από τους «εμιγκρέδες» Αφρικανούς, διεθνείς με τη «μαμά πατρίδα». Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τα έκανε στη Σετ (1921-24), πήγε στη… μισητή της Νιμ (1927-29), έπειτα «μετακόμισε» στη Ρασίνγκ Παρί και προς τα μέσα της δεκαετίας έπαιξε σε Αντίμπ (1932-33) και Νις (1933-34).

Ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως μέσος. Ειδικότητά του, τα τάκλιν. Επιπλέον, εκμεταλλεύτηκε το ύψος του, 1.75 -θεωρούνταν ψηλός για την εποχή του-χρησιμοποιώντας πολλές φορές το κεφάλι του ώστε να σκοράρει. Έβγαζε μια ξεχωριστή ενέργεια όταν αγωνιζόταν κάτι που φυσικά λάτρευαν οι φίλαθλοι. Αρίθμησε 26 συμμετοχές με την εθνική και η «ευτυχέστερη μέρα της ζωής του», όπως διηγούνταν ο ίδιος, ήταν όταν οδήγησε τους Γάλλους στον αγωνιστικό χώρο, εναντίον των Μεξικανών, στην πρεμιέρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930.

Ωστόσο, ο Βιγιαπλάν, δεν είχε μόνο κλήση προς το ποδόσφαιρο, αλλά και προς… τον ιππόδρομο. Από το 1928, η καριέρα του άρχισε να οδεύει προς τη δύση της, καθώς στη Νις έπαιξε ελάχιστα κι έκανε κι ένα σύντομο πέρασμα από την Μπαστεντιέν, προτού αποσυρθεί από την ενεργό δράση εν έτει 1935, σε ηλικία 30 ετών.

Το 1940, η Ναζιστική Γερμανία διευρύνει τα σύνορά της, έχοντας εισβάλει στη μισή Ευρώπη. Εξαίρεση, φυσικά, δεν αποτέλεσε και η Γαλλία. Η περίφημη Γραμμή Μαζινό, αποδεικνύεται άχρηστη και οι Ναζί κατακτούν την ουσιαστική πατρίδα του Βιγιαπλάν. Οι κατακτητές, όπως και σε όσες χώρες κατέβαλαν, αναζητούσαν συνεργάτες τους. Ο Βιγιαπλάν λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος είχε αρχίσει να ασχολείται με το λαθρεμπόριο χρυσού και άδραξε την ευκαιρία: μαζί με τον περιβόητο Γάλλο δοσίλογο Ανρί Λαφόν και τον κάποτε άτεγκτο αρχηγό της αστυνομίας του Παρισιού, Πιέρ Μπονί, δημιούργησαν την πιο ειδεχθή συμμορία επί κατοχής στη χώρα, με έδρα τον αριθμό 93 της οδού Λοριστόν, τη «rue Lauriston» που έμεινε στην ιστορία ως η «γαλλική Γκεστάπο».

Εξαιτίας της δράσης των παραπάνω προδοτών, έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες Γάλλοι αντιστασιακοί,  χιλιάδες Εβραίοι Γαλλικής καταγωγής και ακόμη αθώοι άνθρωποι. Ο κάποτε, αρχηγός της Εθνικής ομάδας της χώρας, Άλεξ Βιγιαπλάν, στρατολόγησε Βορειοαφρικανούς (μην ξεχνάμε πως ήταν γεννημένος στην Αλγερία)με στόχο την ανεξαρτητοποίηση των χωρών αυτών. Μαρτυρίες τον θέλουν να πατάει τη σκανδάλη σκοτώνοντας 11 Γάλλους αντιστασιακούς, το 1944, σε ενέδρα στην περιοχή του Μουσιντάν.

Με την πτώση των Ναζί και την εξαφάνιση τους από την Ευρώπη, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για το ρουφιάνο Βιγιαπλάν. Όταν κατάλαβε πως οι δυνάμεις του Άξονα θα επικρατούσαν, άρχισε να αλλάζει τακτική διαδίδοντας πως συνεργαζόταν με τους ναζί για να… προστατέψει τους Γάλλους: «Εχω σώσει 54 ανθρώπους ως τώρα. Με 400.000 φράγκα θα είστε ο 55ος» υποσχόταν σε όποιον καθόταν να τον ακούσει. Τον Αύγουστο του ’44 το Παρίσι έπεσε στα χέρια των συμμάχων και ο Βιγιαπλάν, μαζί με τους υπόλοιπους της συμμορίας, συνελήφθησαν και δικάστηκαν.

Στις 24/12/1944 ο Αλέξ Βιγιαπλάν στήθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, στο οχυρό Μοντρούζ, στα περίχωρα του Παρισιού. Ο αρχηγός της εθνικής Γαλλίας στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο όλων των εποχών αλλά και ανάλγητος σφαγέας , μαζί με τους υπόλοιπους της «γαλλικής Γκεστάπο», είχε το τέλος που του άξιζε…