Κάθε διοργάνωση και ένα σημείο αναφοράς

Εδώ είμαστε και πάλι για να ξετυλίξουμε το κουβάρι των αναμνήσεων και στα υπόλοιπα Μουντιάλ, μετά από αυτό του 1998.

Εδώ είμαστε και πάλι για να ξετυλίξουμε το κουβάρι των αναμνήσεων και στα υπόλοιπα Μουντιάλ, μετά από αυτό του 1998 όπου υπήρχε ένα σημείο αναφοράς. Είτε αυτό είναι παίκτης, είτε είναι ομάδα είτε η παρουσία ενός προπονητή όπου μέσα από το σύνολο που παρουσίασε έκανε τη διαφορά και το κεφαλαιοποίησαν σε συλλογικό επίπεδο οι παίκτες που συμμετείχαν.

Η εκδίκηση του Φαινόμενου το 2002

Το πρώτο πράγμα που έμεινε από τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, ήταν η παρουσία τους Λουίς Ναζάριο Ντε Λίμα η αλλιώς του Ρονάλντο του φαινομένου. Όπου όντας πρώτος σκόρερ με 8 τέρματα και παρέα με τους Ριβάλντο, Ροναλντίνιο (σ.σ. η πρώτη ισχυρή γνωριμία μας μαζί του), πήραν τη Βραζιλία από το χέρι και την οδήγησαν στην κορυφή του κόσμου χωρίς να επιτρέψουν σε κανέναν την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους στο χορτάρι.

Ισχυρό στίγμα άφησε και η Τουρκία του Σενιόλ Γκιουνές, με τους Χασάν Σας και Χακάν Σουκούρ να σηκώνουν το περισσότερο βάρος και να οδηγούν τους γείτονες στην κορυφαία μέχρι τώρα διάκριση τους την τρίτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δικό μου ισχυρό όσο και άσχημο στίγμα ως οπαδός της Ιταλίας, είναι η ήττα με 2-1 από τη Νότια Κορέα στη φάση των ομίλων και ο αποκλεισμός από τη συνέχεια της διοργάνωσης.

Η Ιταλική ραψωδία του 2006

Για το 2006 τι μπορεί να πει κανείς, να μιλήσει για τη Γερμανία που έβαζε τις βάσεις για τα επόμενα χρόνια όντας σταθερά στην πρώτη τριάδα σε δυο διοργανώσεις. Για τη Γαλλία και το κύκνειο άσμα του Ζινεντίν Ζιντάν, με τον ιστορικότερο επίλογο που μπορούσε να έχει ο αρχηγός του παγκόσμιου γαλαξία των αστέρων της στρογγυλής θεάς. Για την Ιταλία που πήρε την πρώτη θέση έχοντας τους μεγάλους Τότι και Ντελ Πιέρο, για τη στιγμή που ο Φάμπιο Γκρόσο εκτελεί το τελευταίο πέναλτι στη διαδικασία του τελικού και ο φινετσάτος Φάμπιο Καναβάρο σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Θα σταθούμε όμως στη φάση όπου ο Ζινεντίν Ζιντάν πλακώθηκε με το Μάρκο Ματεράτσι, θαυμάζοντας το γεγονός πως ο ηγέτης των τρικολόρ υπερασπίστηκε την φαμίλια του και δεν υπολόγισε τον τρόπο που θα τελείωνε την καριέρα του.

Γουάκα-Γουάκα και ελληνικό χρώμα το 2010                                   

Ήρθε η σειρά της Νότιας Αφρικής υπό τους ήχους της Σακίρα να συνοδεύει το τραγούδι της διοργάνωσης, τα πράγματα γίνονταν λίγο πολύ συγκεκριμένα. Πρώτα απ’ όλα η δική μας συμμετοχή σε όμιλο όπου βρισκόταν η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι με προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Χριστέ μου τι συνδυασμός), η πρώτη μας νίκη κόντρα στη διοργανώτρια και αρκετά ακόμη πράγματα. Η σταθερή παρουσία της Γερμανίας στην τριάδα ενός ακόμη Παγκοσμίου Κυπέλλου, η άνοδος των Ισπανών σε συλλογικό επίπεδο με την ανταμοιβή σε παγκόσμιο επίπεδο η Ουρουγουάη του Ταβάρες με τους δικούς της ήρωες. Η στιγμή που ο Αντρές Ινιέστα, σκοράρει στο 116’ του τελικού κόντρα στην Ολλανδία αποτέλεσε την φαρδιά-πλατιά υπογραφή στην πρωτιά των Φούριας Ρόχας στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Αλλά και η πλήρης αποτύπωση ενός στίγματος που άφησε ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε στο ποδόσφαιρο της Ισπανίας τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο φέρνοντας τον στην κορυφή των προπονητών αλλά και των προσωπικοτήτων στη συγκεκριμένη θέση τόσο στο Ισπανικό όσο και στο Παγκόσμιο στερέωμα.

Boost νίκης στο Pamestoixima.gr: Για όσους θέλουν πιο πολλά!

Η προέλαση των Πάντσερ το 2014

Όταν δεν δίνεις σημασία στα σημάδια των προηγούμενων διοργανώσεων, έρχεται μοιραία η ώρα που θα το πληρώσεις με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Φτάνουμε λοιπόν το 2014 όπου στη χώρα του καφέ (σ.σ. Βραζιλία), εμείς τα είδαμε όλα μπλέ μιας και φτάσαμε μέχρι τους 16 ωστόσο η Γερμανία πήρε το βαρύτιμο τρόπαιο με τον πιο εμφατικό τρόπο.

Ήδη από τα προηγούμενα χρόνια και με βάση τη διαρχία στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο των Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, έφτανε η στιγμή να δούμε αν κάποιος από τους δυο θα ανέβαινε στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ.

Τα Πάντσερ του Γιόακιμ Λεβ δεν είχαν αντίπαλο και με το 7-1 επί της διοργανώτριας Βραζιλίας, φρόντισαν να δείξουν σε όλους ποιος είναι το αφεντικό. Το τελικό 1-0 επί της Αργεντινής με σκόρερ τον Γκέτσε στην παράταση, σφράγισε αυτό που λέμε άπαντες: Πως όταν βάζεις σωστές βάσεις και σέβεσαι τον εαυτό σου και το ίδιο το άθλημα, και θα ανταμειφθείς και θα σε σεβαστεί και αυτό.

Με την αύρα των νέων και του Ντεσάμπ

Το 2018 στη Ρωσία η Γαλλία επέστρεψε και πήρε αυτό που άξιζε, με μια νέα φουρνιά παικτών που ωστόσο είχαν πάρει τα ερεθίσματα από τους συλλόγους τους νωρίτερα. Άπαντες στέκονται στον Κίλιαν Εμπαπέ, ωστόσο ο Πογκμπά, ο Μπενζεμά, ο Γκριεζμάν και ο Καντέ μαζί με τους υπόλοιπους της Γαλλίας κέρδισαν τους πάντες και με το τελικό 4-2 επί της πολύ μεγάλης Κροατίας έδειξαν πως το μέλλον τους ανήκει. Πήραν το τρόπαιο στη Ρωσία, και άνοιξαν έναν καινούργιο κύκλο συζητήσεων περί ομάδων κυριαρχιών και λοιπών διαδικασιών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Μένει να φανεί αν σε αυτό το Μουντιάλ (σ.σ. Κατάρ), η κυριαρχία αυτή θα συνεχιστεί η θα υπάρξει άλλη ομάδα η οποία θα την αμφισβητήσει και θα πάρει αυτή την πρωτιά.