Μια διοργάνωση γεμάτη φινέτσα

Μουντιάλ 1998: Η διοργάνωση που έμεινε χαραγμένη στις μνήμες μας, όχι μόνο λόγω των πολλών αστέρων, αλλά και των στιγμών που μας χάρισε.

Σεπτέμβριος λοιπόν και εν μέσω ΔΕΘ και επιστροφής από τις διακοπές, και λοιπών διαδικασιών και επιστρέφουμε στις αναμνήσεις από τα δικά μας Παγκόσμια Κύπελλα.

Το 1998 πια η αδημονία ήταν μεγαλύτερη καθώς η ποδοσφαιρική ευδαιμονία, ήταν στα φόρτε της. Η Βραζιλία με τον Ρονάλντο να είναι πικ του και έναν γαλαξία αστέρων να ακολουθεί, η Γαλλία με τη δική της κουλτούρα και φινέτσα έδωσε ξεχωριστό τόνο.

Η Γερμανία μετά την κατάκτηση του Euro 1996, το οποίο έγινε στην Αγγλία αποτέλεσε επίσης έναν ξεχωριστό ποδοσφαιρικό παράγοντα.

Αργεντινή και Αγγλία κινήθηκαν στα γνωστά τους στάνταρ και αλληλοεξοντώθηκαν στη συνήθη διαδικασία της παράτασης και των πέναλτι σε άλλο ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Για να μην ξεχάσω και την Παραγουάη και το ιστορικό κύκνειο άσμα, του τεράστιου Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ με τη φανέλα της εθνικής Παραγουάης.

Πολλά αστέρια μαζεμένα

Ένα στοιχείο που δεν μπορούσες να διαχειριστείς σε εκείνη τη διοργάνωση, ήταν οι πολλοί αστέρες όπου γέμιζαν με την χρυσόσκονη τους τα γήπεδα της Γαλλίας. Πρώτος και καλύτερος ο Ρονάλντο, όπως και η παρουσία του Μπεμπέτο στα τελευταία βήματα του στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Λεονάρντο, ο Ριβάλντο, ο Ταφαρέλ, ένα σύνολο που άξιζε την κατάκτηση του τροπαίου αλλά δεν τα κατάφερε.

Για τη Γαλλία ο Ζιντάν, ο Τζορκαέφ, ο Κριστιάν Καρεμπέ, ο Εμμανουέλ Πετί, ο Μαρσέλ Ντεσαγί, ο Πατρίκ Βιεϊρά, ο Κριστόφ Ντουγκαρί.

Ο Ντένις Μπέργκαμπ για την Ολλανδία μαζί με Κλάϊφερτ, αδέρφια Ντε Μπούρ, Ντάβιντς και τα παιδιά του Λουίς Φαν Χααλ από τον μεγάλο Άγιαξ της 10ετίας του 90.

Η εμφάνιση για το wonderkid Όουεν, η γκάφα του Μπέκαμ στο κρίσιμο πέναλτι με την Αργεντινή. Ο Μπλάνκο για το Μεξικό με τους Ερνάντεζ και Χόρχε Κάμπος, η Χιλή των Ζαμοράνο και Σάλας, η Ισπανία των Θουμπιθαρέτα Ιέρο, Ραούλ και Λουίς Ενρίκε.

Boost νίκης στο Pamestoixima.gr: Για όσους θέλουν πιο πολλά!

Οι στιγμές που έμειναν χαραγμένες

Πρώτα απ’ όλα η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο στον αγώνα Ιταλίας-Χιλής, ύστερα η πρόκριση του Μεξικό με τους πανηγυρισμούς σε όλα τα σημεία της Αθήνας από τους αρκετούς η αλήθεια είναι Μεξικανούς στη χώρα μας. Το γκολ του Λοράν Μπλαν με την Παραγουάη όπως και η κίνηση του Τσιλαβέρτ να σηκώσει τους συμπαίκτες του. Ένα παιχνίδι που αποτέλεσε το εφαλτήριο για να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο, οι Τρικολόρ του Εμέ Ζακέ. Το παρασκήνιο του μεγάλου τελικού ανάμεσα στη Γαλλία και τη Βραζιλία, με την παρουσία η όχι του Ρονάλντο. Το αστέρι του Ζιντάν που έλαμψε με δυο τέρματα στο μεγάλο τελικό, αλλά και έφυγε πια μπροστά στους μεγάλους ηγέτες όλων των εποχών του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου.

Το επιμύθιο

Ο ιδανικός επίλογος δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικός, από την ξεχωριστή αναφορά στην Κροατία. Η ομάδα του Τσίρο Μπλάζεβιτς, η καλύτερη εκπρόσωπος των Βαλκανίων στη διοργάνωση πήρε την τρίτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 με Σούκερ, Ασάνοβιτς, Μπόμπαν, Προσινέτσκι, Γιάρνι, Μπόκσιτς, Μπίλιτς, Βλάοβιτς, Στάνιτς, Μάριτς, Λάντιτς.

Μια γενιά η οποία βρέθηκε μαζί και έφτασε στο σημείο να τρυπήσει το ταβάνι της και να πάρει αυτό που θα ζήλευαν κι’ άλλες ομάδες στη θέση της.

Ένα Μουντιάλ που άλλαξε τον ποδοσφαιρικό κόσμο όπως τον ξέραμε μέχρι τότε και έδωσε το στίγμα για τη μετάβαση, στο νέο κόσμο του βασιλιά των σπορ.